Ropp Stefan Gottfryd Józef (1892 – po 1954), inżynier metalurgii i górnictwa, ekonomista, dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich. Ur. 21 V w Libawie, był synem Konstantego, ziemianina, i Michaliny z Szadurskich, bratankiem Edwarda (zob.).

 

Wedle życiorysu R-a zachowanego w magistracie poznańskim R. uczył się w gimnazjum w Wilnie i Petersburgu, a od r. 1900 w szkole amerykańskiej w Montreux w Szwajcarii, studiował w l. 1906–14 i uzyskał podwójny dyplom inżyniera I klasy na uniwersytecie w Birmingham w Anglii (wg S. Łozy kształcił się najpierw na wydziale matematyczno-fizycznym uniwersytetu w Louvain), odbył też studia specjalistyczne z zakresu m. in. księgowości, prawa handlowego i międzynarodowego, a w Johannesburgu m. in. z dziedziny administracji i psychologii. Odbywał – jak podaje Łoza – praktykę w fabrykach kilku krajów europejskich. Pracował w kopalni złota, antymonu i ołowiu w Afryce Południowej, Mozambiku, Tanganice. W r. 1916 (wedle wspomnianego życiorysu) wstąpił jako ochotnik do I Konnej Brygady Południowo-Afrykańskiej, następnie przeszedł do lotnictwa jako instruktor techniczny. Później – wg Łozy – był m. in. zastępcą profesora uniwersytetu w Johannesburgu, redaktorem pisma społeczno-politycznego „Manhood” w Kapsztadzie, prezesem koncernu przemysłowego Armstrong Contretes Ltd., potem pracował w bankach w USA. W r. 1923 (cytowany życiorys) przyjechał do Polski, przez rok pracował w bankach warszawskich, później zajmował się eksportem drewna do Anglii i Japonii. W r. 1926 R. przeniósł się do Poznania. Tu do r. 1938 jako profesor Wyższej Szkoły Handlowej (WSH), wykładał zagadnienia kontroli przedsiębiorstw i problemy gospodarcze państw anglosaskich oraz kolonii. Był także lektorem języka angielskiego i autorem skryptu do nauki tego języka dla studentów II roku (P. 1935). W ramach wykładów powszechnych, organizowanych przez Wielkopolski Związek Chrześcijańskich Zrzeszeń Kupieckich w WSH, R. wygłaszał odczyty o analizie gospodarczej przedsiębiorstw. W WSH był członkiem komisji dyscyplinarnej, immatrykulacyjnej i zapomogowej, sprawował opiekę nad sportem. Ponadto był sekretarzem komisji do spraw młodzieży.

 

W r. 1926 podjął też R. pracę na Międzynarodowych Targach Poznańskich (MTP) jako organizator i od 1927 r. kierownik wydziału zagranicznego. W grudniu t. r. towarzyszył dyrektorowi MTP Mieczysławowi Krzyżankiewiczowi na Kongresie Związku Targów Międzynarodowych (ZTM) w Lyonie, podczas którego MTP zostały przyjęte na członka Związku. Dwa lata później (1929) R. na kongresie ZTM w Brukseli stworzył przy pomocy delegacji węgierskiej blok państw wschodnioeuropejskich i został wybrany do zarządu. Na kongresie w r. 1931 w Bordeaux wybrano go na przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Ekonomicznego ZTM. Komitet ten podjął współpracę z Międzynarodową Izbą Handlową w Paryżu i Komitetem Ekonomicznym Ligi Narodów w Genewie w celu uzgodnienia norm prawnych dotyczących organizowanych targów: międzynarodowych, narodowych, specjalnych, ogólnych, eksportowych i importowych oraz wszelkich ułatwień wynikających z podpisanych umów.

 

Na kongresie ZTM w Rzymie (16–18 X 1932) R. przewodniczył Komitetom propagandy i ekonomicznemu oraz przedstawił dwa memoriały, które dotyczyły stabilizacji pieniądza. Ponownie został wybrany prawie jednogłośnie do zarządu. Podczas kongresu w Utrechcie i Hadze (1934) R. wygłosił referat: Targi narzędziem rozwoju rzemiosła. W wyniku jego starań powołano sekcję rzemieślniczą, przyjęto na jego wniosek rezolucję o realizacji bilateralnych umów między członkami ZTM, które miały doprowadzić do zwiększenia eksportu rzemiosła; był R. także przewodniczącym komisji propagandy na tym kongresie. Po jego zakończeniu odbył podróże do Francji, Anglii, Niemiec i Holandii. Ponadto R. był przedstawicielem MTP (1936) na Konferencji Targów i Wystaw Międzynarodowej Izby Handlowej i wszedł do rady Międzynarodowej Izby Handlowej.

 

W r. 1930 R. został dyrektorem Międzynarodowej Wystawy Komunikacji i Turystyki, która odbyła się w dn. 6 VII – 10 VIII t. r. w Poznaniu. Wcześniej objechał 34 miasta Europy Zachodniej, aby zorientować się czy wystawa uzyska ich poparcie. W wystawie wzięło udział 30 państw, a poprzedzono ją Międzynarodową Konferencją Komunikacyjną w Warszawie. W rezultacie wystawy przemysł polski uzyskał zamówienia na 50 mln zł, R. zaś został członkiem zarządu Tow. Międzynarodowych Wystaw Komunikacji i Turystyki razem z Cyrylem Ratajskim, Bogdanem Jarochowskim i Brunonem Sikorskim. Po tym sukcesie, na wniosek dyrektora MTP M. Krzyżankiewicza, R. został w r. 1931 drugim równorzędnym dyrektorem obok Krzyżankiewicza. Podlegały mu sprawy finansowe, propaganda, druki, prasa, kontakty zagraniczne i rynki targowe. W r. 1933 R. zorganizował wystawę «Przyroda, Zdrowie i Opieka Społeczna». Rok później był współzałożycielem zrzeszenia gospodarczego: Rady Interesów Targów Poznańskich, w skład której weszły organizacje przemysłowe, rzemieślnicze, kupieckie, rolnicze, handlu zagranicznego z całego kraju. W r. 1934 został mianowany przez Min. Przemysłu i Handlu radcą Izby Przemysłowo-Handlowej (IPH) w Poznaniu; był członkiem dwóch Komisji: Polityki Gospodarczej i Rewizyjno-Budżetowej (sekcja przemysłowa). Na zlecenie IPH R. opracował wzorcowy regulamin targowy i wystawowy. Wysunął projekt zorganizowania w Poznaniu wystawy «Kultura i Postęp», która miała odbyć się w r. 1942 z okazji Światowego Kongresu Eucharystycznego. Był także autorem planu zorganizowania Powszechnej Wystawy Krajowej w rocznicę 25-lecia odzyskania niepodległości. W r. 1937 wszedł w skład komitetu przygotowującego memoriał o utworzeniu politechniki w Poznaniu. Był głównym referentem na Wielkopolskiej Radzie Gospodarczej powołanej 6 III 1937 w celu wypracowania planu inwestycyjnego dla woj. poznańskiego i został jej sekretarzem generalnym oraz ścisłego Komitetu Rady, do którego weszli przedstawiciele Urzędu Wojewódzkiego, samorządu gospodarczego, wojska, banków i samorządu terytorialnego. W opracowanym przez Radę programie inwestycyjnym w Wielkopolsce (złożonym rządowi i parlamentowi) R. napisał część dotyczącą finansowania inwestycji. R. był autorem sprawozdań ekonomicznych z Targów Poznańskich, sprawozdań z kongresów ZTM, pracy Granice liberalizmu gospodarczego (P. 1930), wielu artykułów ekonomicznych (m. in. Dlaczego Wielkopolska ucierpiała w kryzysie więcej od innych dzielnic, „Gosp. Zachodnia” 1936 nr 1, Polonia amerykańska na Targach Poznańskich, „Polacy Zagranicą” 1936 nr 4), w tym kilku ogłoszonych po francusku. Przetłumaczył też książkę W. E. Kemmera „Praca ekonomicznego doradcy rządów” (P. 1927).

 

Po utworzeniu w r. 1937 Obozu Zjednoczenia Narodowego (OZN) R. został członkiem prezydium Zarządu Wojewódzkiego OZN w Poznaniu. W r. 1939 R. wyjechał do USA, był dyrektorem pawilonu polskiego na Światowej Wystawie w Nowym Jorku. Po zamknięciu wystawy R. przeprowadził w r. 1940 licytację zbiorów wystawowych. Następnie pracował jako profesor ekonomii na uniwersytecie Gordham w Nowym Jorku. Był od r. 1941 dyrektorem polskiego centrum informacyjnego. Wykładał też ekonomię w różnych amerykańskich szkołach średnich i uniwersytetach. Ogłosił m. in. broszurę Vertical cooperative ownership ([New York] 1943) oraz rozdział w książce: W. R. Grove „Wars Aftermath. Polish Relief in 1919. With a Chapter on Poland of 1940 by Stefan de Ropp” (N. Y. 1940). W l. 1954/5 był zarządcą „Dziennika Polskiego” wychodzącego w Detroit. Prawdopodobnie wkrótce zmarł. Był odznaczony Orderem Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Korony Rumuńskiej.

 

Z małżeństwa (od r. 1927) z Wandą Marią Daniłło-Gąsiewicz (ur. 1903), R. miał syna Edwarda, zmarłego w niemowlęctwie.

 

 

 

Zabielska J., Bibliography of Books in Polish or relating to Poland, published outside Poland since September 1-st, 1939, London 1954 Vol. 1; Bolek, Who’s who in Polish America; Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; Rocznik Polonii 1954/5, London 1954; – Jakóbczyk W., W poznańskim Bazarze 1838–1939, P. 1986 s. 163; Kroll B., Rada Główna Opiekuńcza 1939–1945, W. 1985; Makowski E., Kształtowanie się stosunków społeczno-politycznych w Wielkopolsce w latach 1926–1939, W.–P. 1979; – Czarnecki W., To był też mój Poznań, W. 1987; Karpiński T. Z., O Wielkopolsce, złocie i dalekich podróżach, W. 1971; Rocznik polskiego przemysłu i handlu, W. 1938 poz. nr 139; Sprawozdanie Izby Przemysłowo-Handlowej za 1934 r., P. 1934 s. 45; Sprawozdanie wewnętrzne z działalności Izby Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu w roku 1937, P. 1938 s. 8–9, 57, 107; Winiewicz J., Co pamiętam z długiej drogi życia, P. 1985; Zakrzewski Z., Ulicami mojego Poznania, P. 1985; – „Ilustr. Kur. Codz.” 1938 nr 120 s. 3 (fot.); – Akta magistratu w P.: sygn. 2650 (życiorys R-a); AP. w P.: Zarząd miasta Poznania, sygn. 1951, 422, 426, 2190, Kartoteka ewidencji ludności.